Interview met Resie Bessems

Resie Bessems is een door de wol geverfde professional met allerlei titels, die aangeven dat ze met kinderen, volwassenen en gezinnen mooie dingen kan doen. Daarnaast leidt ze nog dagelijks professionals op. In Friesland heeft ze jarenlang als praktijkopleider gezorgd voor goed opgeleide professionals in de jeugdzorg. Zij is hoofddocent geweest van het blok management in de opleiding tot klinisch psycholoog en ze heeft samen met anderen een opleidingsinstituut voor systeemtherapeuten: de swolsche school. Resie is een inspirerende persoonlijkheid die als keynotespeaker op het congres de verbinding maakt tussen zorg en onderwijs. “Ik denk dat ik gevraagd ben omdat ik verhalen kan vertellen. Ik houd er van om met een headset op te bewegen en contact met de mensen in de zaal maken door verhalen te vertellen. Soms vertel ik dezelfde verhalen omdat ik vind dat die verteld moeten blijven worden. Ik ben nu gevraagd om te vertellen over de kracht van samenwerken tussen (basis)onderwijs en zorg voor jeugd, hoop en veerkracht. De complexiteit om het samen te doen want hoe blijf je als jeugdzorgmedewerker partij van alle partijen. Kinderen brengen een heel groot gedeelte van hun tijd door op school. Als we niet samenwerken met de school dan missen we een heel groot gedeelte van de week van het kind. Ik heb gewerkt als praktijkopleider bij Jeugdzorg Friesland en via een van mijn opleidelingen, Janneke Majoor, ken ik Charlotte van der Wall zijdelings. Ik vind KieN een leuk bedrijf! KieN durft buiten de kaders te denken en buiten de kaders te werken. Doen wat nodig is en proberen om binnen alle wettelijke structuren en kaders te manoeuvreren, dat boeit mij. Als ik in Friesland had gewoond had ik wel een tijdje bij KieN willen werken, helaas woon ik te ver weg.

“Een egel lijkt een heel eenvoudig dier, maar is eigenlijk heel slim!”

 

Wat heb jij met egels? Waarom staat dat dier in de titel van jouw keynote?

Ik vertel graag over het egelprincipe. Een egel lijkt een heel eenvoudig dier, maar is eigenlijk heel slim. Waar een vos op tien verschillende manieren een egel kan vangen heeft de Egel maar één manier om daarop te reageren en dat is een stekelige bol worden. Een filosoof heeft met dit principe mensen ingedeeld in egels en vossen. Einstein werd bijvoorbeeld een egel genoemd want egels kunnen door de complexiteit heen de eenvoud zien. Einstein heeft jaren over de relativiteitstheorie nagedacht en uiteindelijk kwam daar de formule E=mc² uit. Simpeler kan het niet! Kun je, door de complexiteit van alles heen, de eenvoud van wat we te doen hebben blijven zien? Dat is het egelprincipe. Ik wil hiermee helpen om de egel in jezelf te ontdekken in plaats van de vos die alleen maar onrust creëert. Hoe kunnen we te midden van alle complexiteit toch de eenvoud zien en hierdoor goed samenwerken. Een prikkel om na te gaan denken en de eigen mogelijkheden te gaan zien. Want samenwerken lukt niet als iedereen vanuit zijn eigen perspectief kijkt en blijft kijken. Als de jeugdzorg bijvoorbeeld denkt dat de leerkracht wat harder moet werken om een goed klimaat te bieden voor een kind; en de leerkracht alleen maar denkt “ja leuk en aardig beste Jeugdzorg, maar ik heb nog 30 andere kinderen in mijn klas” dan ontmoeten we elkaar niet. Ontmoeten gaat over ‘zijn we in staat om ook het perspectief van de ander te zien?’. We vergeten vaak naar elkaar te luisteren en ons te verplaatsen in de ander. Daardoor wordt de jeugdzorg boos op het onderwijs, het onderwijs op de jeugdzorg. Ouders staan ertussen en het kind is vervolgens de dupe.”

Wat inspireert jou?

“Mensen! Mensen inspireren mij en mijn hart gaat vooral uit naar het hele jonge kind: baby’s en peuters en naar de kinderen die niet thuis kunnen opgroeien. Er zal altijd een groep kinderen zijn die niet thuis kan opgroeien en hoe kunnen we die groep zo goed mogelijk ondersteunen in het vinden van hun weg? Want een kind wat ooit een keer is weggerend, dus niet meer thuis kon zijn, krijgt nooit meer 100% het vertrouwen dat ie ergens kan blijven. Deze groep kinderen en de hele kleintjes die hebben mijn hart. Want er gaat, ondanks dat we proberen ons best te doen, nog steeds heel veel mis waardoor kinderen niet thuis kunnen opgroeien.”

Hoe zorg je dat je zelf ontspannen en opgeladen blijft?

“Het meeste ontspan ik van een lange tafel. Met hieraan mooie mensen en goed eten, wat ik niet zelf hoef te koken en dan een goed gesprek. Daar krijg ik energie van!” en dan.. nadenkend: ”Over die lange tafel gesproken, ik denk dat alles van mij al op de tafel ligt. Mensen maken mij mee zoals ik ben.”